Μια παράσταση της Εταιρείας Θεάτρου “Θέρος”

Περίοδος Παραστάσεων: Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου - Κυριακή 27 Απριλίου 2024

| Μια παράσταση σε κείμενο και σκηνοθεσία της Ηλέκτρας Ελληνικιώτη |

Η «Θέρος» εμπνέεται από το εμβληματικό βιβλίο του Αλμπέρ Καμύ «ο μύθος του Σίσυφου» και παρουσιάζει ένα έργο για τέσσερις φωνές και έναν ακίνητο βράχο, σε έναν βαθιά, βαθύτατα ασήμαντο τόπο.

Η Ηλέκτρα Ελληνικιώτη, στο πρώτο της θεατρικό έργο, αντλεί υλικό από τον Καμύ και δύναμη από το δίσκο - ορόσημο «Ανθρώπων Έργα» του Σταμάτη Κραουνάκη και της Λίνας Νικολακοπούλου, για να μιλήσει για την εμμονή της σύγχρονης εποχής με την ευτυχία. Για το φόβο και τη συνείδηση του θανάτου. Για την αλλόκοτη ευτυχία των βασανισμένων ανθρώπων.

Ένα καφενείο, δύο αδέρφια με υπερφυσικές δυνάμεις, η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, μια τραγουδίστρια που δεν φοβάται την ευτυχία, μια ηλικιωμένη που της έχει λείψει να χορέψει, και η ανησυχητική αίσθηση ότι μπορεί να γινόμαστε μάρτυρες των τελευταίων ωρών ενός καταδικασμένου κόσμου. Μια λυπημένη κωμωδία για τους ανθρώπους που αναρωτιούνται για τη δυστυχισμένη ευτυχία τους ή την ευτυχισμένη δυστυχία τους, και αναζητούν τους ολοζώντανους νεκρούς τους ή τους ήδη νεκρούς ζωντανούς τους. Για αυτούς που δεν ξέρουν πώς να πετύχουν την ευτυχία, για αυτούς που όταν δεν έχουν τι άλλο να πουν τραγουδάνε.

Μία solo performance σε συνδημιουργία της Ρόζας Προδρόμου, της Μαρίας Όλγας Αθηναίου και του Οδυσσέα Ιωάννου Κωνσταντίνου

Περίοδος Παραστάσεων: Παρασκευή 1 Νοεμβρίου - Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2024

“Αυτό δεν είναι η Μήδεια”
(απόσπασμα από το Μήδειας Υλικό, του Χ. Μίλλερ, μτφ. Ε. Βαροπούλου)

Μια γυναίκα του σύγχρονου κόσμου αφηγείται τον μύθο της Μήδειας, ιστορώντας παράλληλα τον προσωπικό της βίο. Το «medea loading» παρουσιάζει τις πολλαπλές ταυτότητες της ευριπίδειας ηρωίδας, αναθεωρώντας τον μύθο και ανατρέποντας τα δεδομένα. Το παρελθόν της Μήδειας συναντά το παρόν σύγχρονων θηλυκών υπάρξεων σε μια προσωπική αφήγηση, καθώς όπως υποστηρίζει η ερμηνεύτρια Ρόζα Προδρόμου, «οι γυναίκες έχουν ακόμη ανάγκη να ανακτήσουν το χώρο τους».

Οι θεατές παρακολουθούν την αφήγηση, προσκεκλημένοι σε μια τελετή τσαγιού με την χειρονομία και την ιεροτελεστία της Ανατολής, καταγωγή της βάρβαρης πρωταγωνίστριας του Ευριπίδη. Σαν να γίνονται με έναν τρόπο «συμμέτοχοι στην ιστορία και το βίωμα της Μήδειας που μοιάζει να έχει ανάγκη να  ξαναπεί την ιστορία της».

Η παράσταση υψώνεται σαν μια κραυγή επιβίωσης, μια ωδή στη μητρότητα, μια επίκληση στην τρυφερότητα, έναν εκστατικό χορό απελευθέρωσης, όπου η Μήδεια, φως σε έναν κόσμο που γκρεμίζεται, καλεί σε εξέγερση ενάντια στις κοινωνικοπολιτικές επιταγές του φύλου της.

Μια παράσταση της Εταιρείας Θεάτρου “Θέρος”

Περίοδος Παραστάσεων: Πέμπτη 21 Μαρτίου - Κυριακή 7 Απριλίου 2024

| Μια παράσταση εμπνευσμένη από το ομώνυμο έργο του Άντον Τσέχοφ σε σκηνοθεσία Ηλέκτρας Ελληνικιώτη |

Ποιος άλλωστε αφιέρωσε λίγο χρόνο να ρωτήσει τα εκθέματα ενός μουσείου, ποιοι ήταν πραγματικά και γιατί βρέθηκαν να στέκονται αμίλητοι μπροστά μας; Τι απάντηση θα λάβει αυτός που θα ρωτήσει για εμάς στο μέλλον;

Γλυκίσματα, γαλοπούλα ψητή και μηλόπιτα, κρασί, βότκα, ξινόγαλα, τσάι, κονιάκ, σοκολατάκια, σαμπάνια, ένας καφές· κομμένα χέρια, πορτοκάλια, αδιέξοδα, πλαστικά λουλούδια, ένα μεταχειρισμένο ηλεκτρικό πιάνο, πορτρέτα – ρέπλικες. Το μουσείο σύντομα θα κλείσει. Περιηγηθείτε με δική σας ευθύνη, και αν ποτέ το μουσείο ξανανοίξει, σας προτείνουμε να μην αποχωρήσετε και να διεκδικήσετε τη θέση που σας ανήκει δικαιωματικά. Μόνο έτσι δεν θα πάψουν κάποτε να μας θυμούνται και εμάς, δεν θα μας ξεχάσουν.

Οι “Τρεις Αδελφές”, βέβαια, θα ζήσουν και θα μεγαλώσουν σαν τα ψηλά βουνά. Αυτά τα βουνά που ονειρεύονται να περπατήσουν στο σχήμα των μεγάλων δρόμων. Όσοι θα στέκονται μπροστά στην προθήκη των Τριών Αδελφών, θα βλέπουν πάντα τις υψηλότερες ιδέες που σκέφτηκε ποτέ ανθρώπινος νους, θα τις κοιτούν και θα ονειρεύονται την αιωνιότητα, θα αναζητούν σε αυτές το νόημα της ζωής και την πηγή της ευτυχίας. Όμως οι ίδιες δεν είναι παρά ένα μίγμα χώματος και πέτρας, που στέκει ίδιο κι απαράλλαχτο, βαρετό και ακίνητο εις τους αιώνας των αιώνων. Αλλά αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Είναι γνωστό, άλλωστε, πως όταν θέλεις κάτι να πάψει να είναι ζωντανό, πρέπει να το θαυμάσεις.

Μια παράσταση σε σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη

Περίοδος Παραστάσεων: Πέμπτη 8 - Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024

| Μια σκηνική σύνθεση αφιερωμένη στη μνήμη του Γιώργου Γραμματικάκη |

Ο άνθρωπος στην προσπάθειά του να κατανοήσει τον κόσμο και την ίδια του την ύπαρξη στράφηκε προς το φως. Προσπάθησε να μελετήσει τη φύση και τη λειτουργία του, τόσο μέσω της επιστήμης, όσο και μέσω της φιλοσοφίας και της τέχνης. Το λάτρεψε, το θεοποίησε, έγινε το υπέρτατο σύμβολο της Ζωής και της Αλήθειας και συνειδητοποίησε ότι είμαστε δεμένοι μαζί του μέχρι το τέλος του Χρόνου.
Με οδηγό το βιβλίο του Γιώργου Γραμματικάκη, "Η Αυτοβιογραφία του Φωτός", ο Μάνος Βαβαδάκης επιχειρεί επί σκηνής έναν ζωντανό φιλοσοφικό στοχασμό γύρω από το φως και την ατέρμονη προσπάθεια του ανθρώπου να το κατανοήσει. Από τις σύγχρονες ανακαλύψεις της επιστήμης έως τις λογοτεχνικές αποτυπώσεις η παράσταση συγκεντρώνει όλα τα ερωτήματα, χωρίς να υπόσχεται καμία απάντηση.

Μια παράσταση από την ομάδα ΠΛΑΤΣ

Περίοδος παραστάσεων: Δευτερα 25 Δεκεμβρίου 2023 - Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2024

| μια παράσταση εμπνευσμένη από το ομώνυμο βιβλίο του Φρανσίς Πονζ σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Ζήκα |

Ένας άνθρωπος, αποφασίζει να κλειστεί στο μπάνιο του σπιτιού του και να παραμείνει εκεί για 25 χρόνια με το βλέμμα του στραμμένο σε ένα μικρό κομμάτι σαπούνι. Στην διανοητική του τουαλέτα ο Φρανσίς Πονζ συναντά ξανά και ξανά τον Φρανσίς Πονζ. Τα πρόσωπα της παράστασης εγκλωβισμένα σε ένα θέμα γελοίο, αιωρούνται μεταξύ κυριολεξίας και μεταφοράς, ποίησης και καθημερινότητας, βαρύτητας και ελαφρότητας, και εν τέλει μεταξύ μιας πέτρας και ενός σαπουνιού. Οι συνειρμοί τους μας οδηγούν σε γεγονότα φανταστικά ή πραγματικά, καταργώντας τη γραμμικότητα μιας ιστορίας και παρασύροντάς μας σε μια δίνη, ενώ, καθ’ όλη τη διάρκεια υποβόσκει το ερώτημα «γιατί να μην είναι ελαφρύς αυτός ο κόσμος;».

Η παράσταση «Το Σαπούνι» εμπνευσμένη από το ομώνυμο βιβλίο του Φρανσίς Πονζ, είναι μια ωδή στην καθαρή σκέψη, ένα σοβαρό και συγχρόνως κωμικό επικοινωνιακό πείραμα, ακριβώς όπως και το ίδιο το βιβλίο.

Μια υπαρξιακή κωμωδία του Ηλία Κουνέλα

Περίοδος Παραστάσεων: Νοέμβριος 2023 - Ιούνιος 2024

| Μια σκηνική σύνθεση για δύο ηθοποιούς (Νάντια Κατσούρα, Ηλίας Κουνέλας) σε ελάχιστη σκηνική επιφάνεια, απευθυνόμενη κάθε φορά σε 20 θεατές |

Ένας ηθοποιός επισκέπτεται μια ασθενή τελικού σταδίου, δίνοντας της παραστάσεις κατά παραγγελία, γύρω από το κρεβάτι της, ώσπου σε κάποια παράσταση η ασθενής παίρνει τα ηνία και δοκιμάζει τις υποκριτικές της δυνατότητες.

Η παράσταση ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ μεγεθύνει το απόθεμα της ζωής μπροστά στο πρόβλημα του θανάτου κι αποστρατεύει μ’ έναν ευφάνταστο τρόπο την επίκληση στην ανάγκη της επιβίωσης που τόσο αδυσώπητα μας έχει καταβάλει τα τελευταία χρόνια.

Μια παράσταση της Annee Zero AMKE

Περίοδος Παραστάσεων: Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου - Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2023

| Το έργο του Philip Ridley για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία της Εύας Βλασσοπούλου |

Η ιστορία ενός ετεροκανονικού ζευγαριού που έρχεται αντιμέτωπο με την απώλεια της μοναχοκόρης τους και ερευνά το κενό που γεννιέται στη σχέση εξαιτίας του πένθους. Τα δύο πρόσωπα του έργου, ο ΑΝΤΡΑΣ και η ΓΥΝΑΙΚΑ, σαν έναν περίεργο μηχανισμό αντιμετώπισης προβλημάτων (coping mechanism), δημιουργούν alter egos επί σκηνής και μέσω αυτών «μεταφέρονται» σε φανταστικούς τόπους και χρόνους, προκειμένου να επικοινωνήσουν μεταξύ τους συναισθήματα που είναι δύσκολο να ειπωθούν. 

Με όχημα τον λόγο (με αριστουργηματικά δομημένους, μακροσκελείς μονολόγους αλλά και καταιγιστικούς διαλόγους) οι χαρακτήρες μεταφέρονται από τη μια «πραγματικότητα» στην άλλη δημιουργώντας έτσι «θέατρο μέσα στο θέατρο». Σ'αυτό το βαθιά ρομαντικό και ερωτικό έργο, ο Ridley θίγει κατά κύριο λόγο ζητήματα ανταγωνιστικότητας, εξάρτησης, σεξουαλικότητας αλλά και βίας εντός μιας μακροχρόνιας ερωτικής σχέσης. Θέτει επίσης και περαιτέρω ερωτήματα πάνω στα δίπολα: ισχυρός- αδύναμος, εξουσιαστής - εξουσιαζόμενος και, αναπόφευκτα, άντρας - γυναίκα.

Ατομική έκθεση της ΜΑΤ.

Περίοδος έκθεσης: Παρασκευή 9 - Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2022

| Η πρώτη ατομική έκθεση της ΜΑΤ. |

ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΚΘΕΣΗΣ

μιλάω για το μπουσουλητό μας, για τις λόξες μας,/για τα χούγια μας, γιατί τρώμε τα νύχια μας, γατί/πίνουμε, γιατί κλαίμε, γιατί είμαστε αστείοι σα/διαφήμιση και αφήνουμε την τηλεόραση ανοιχτή να/παίζει όταν κοιμόμαστε, για την αδιακρισία μας, για/τους τέσσερους τοίχους μας, γιατί γελάμε με μια/βλακεία από το πουθενά, γιατί εκνευριζόμαστε, γιατί/παρεξηγούμαστε για ψύλλου πήδημα, γιατί το/παρελθόν μας μυρίζει, γιατί δεν ξέρουμε τι να/κάνουμε την Παρασκευή, γιατί δε μας χωρούν τα/μωρουδίστικά μας και βολευόμαστε με τζιν, T-shirt ή/ό,τι άλλο, κυρίως για αυτά μιλάω, για τις τσιρίδες,/γιατί δε ξέρουμε τι μας φταίει στο πρωινό/κατούρημα, γιατί όλα είναι ραφιναρισμένα κι έξω/απ’ τα μέτρα μας τελικά, γιατί στεκόμαστε πολλή/ώρα εδώ, γιατί δεν περιμένουμε, γιατί βιαζόμαστε/και ουρλιάζουμε σε αγνώστους -με πιάνεις, τώρα; -/για τα συντηρητικά μας κύτταρα, για τις αναιμικές/μας χειρονομίες, για όλες αυτές τις εφεδρικές/πιπίλες, για κάτι τέτοια μιλάω,/επιτέλους βγήκε,/δε γλίτωσε,/κυρίως για αυτό μιλάω.

ΜΑΤ.

Μια performance της Βίκυς Κυριακουλάκου

Περίοδος Παραστάσεων: Πέμπτη 10 Νοεμβρίου - Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2022

Μια παράσταση για μια αποτυχία. Μια δοκιμασία εύρεσης της απόλυτης αλήθειας και της ματαίωσής της. Μία σχεδόν μεγαλειώδης στιγμή, που διαρκεί μια αναπνοή. Ένα Χαϊκού.
«Οι γερανοί σα πλαταγίζουν ακατάπαυστα τα φτερά τους δοκιμάζουν τα ανώτατα όρια τ’ ουρανού», Ποίημα Χαϊκού της Inahata Teiko. Το ποίημα Χαϊκού είναι ένα μικρό αστείο ποίημα που διαβάζεται με μία αναπνοή.
Επειδή νομίζουμε ότι μας είναι τα πάντα, αλλά δεν μας είναι τίποτα.

Μια παράσταση της Εταιρείας Θεάτρου “Θέρος”

Περίοδος Παραστάσεων: Δευτέρα 31 Οκτωβρίου - Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2022

| Μια παράσταση πρωτότυπης δραματουργίας βασισμένη στη “δίκη των έξι” σε σκηνοθεσία Ηλέκτρας Ελληνικιώτη |

Στις 31 Οκτωβρίου 1922 ξεκίνησε «η δίκη των έξι»: πέντε Έλληνες πολιτικοί και ένας στρατιωτικός παραπέμφθηκαν σε δίκη με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, ως οι κύριοι υπαίτιοι της Μικρασιατικής Καταστροφής. Το πρωί της 15ης Νοεμβρίου 1922 καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες την ίδια μέρα στο Γουδί. Εκείνο το πρωί, ο Πρόεδρος του Έκτακτου Στρατοδικείου, διαβάζει την ετυμηγορία και, όντας τρομερά ταραγμένος, ξεχνάει να τηρήσει το πρωτόκολλο και αποχωρεί από την αίθουσα χωρίς να πει «λύεται η συνεδρίασις». Η δίκη των έξι τυπικά δεν λύθηκε ποτέ. Εξακολούθησε σιωπηλά να συντελείται σε όλο τον 20ο αιώνα. Και τα ερωτήματα του τότε παραμένουν αναλοίωτα.

Ακριβώς 100 χρόνια μετά, η «Θέρος» με την παράσταση «Ελευθερία εις Θάνατον» επιχειρεί να δώσει ένα τέλος σε αυτή τη δίκη που δεν ήταν παρά «εν είδος θεατρικής παραστάσεως δια να πεισθή η κοινή γνώμη ότι οι νόμιμοι τύποι ετηρήθησαν». Και να δώσει μια αρχή σε αυτό το θέατρο που δεν είναι παρά ένα είδος δίκης για να αναρωτηθεί η κοινή γνώμη αν οι νόμιμοι τύποι τηρούνται.

Μια παράσταση της Εταιρείας Θεάτρου SPECTRUM

Περίοδος παραστάσεων: Τετάρτη 18 Μαΐου - Κυριακή 5 Ιουνίου 2022 & Τετάρτη 5 Οκτωβρίου - Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2022

| Μια παράσταση πρωτότυπης δραματουργίας, στην οποία δυο ηθοποιοί γίνονται οι παρουσιαστές ενός αρχείου μη πραγματοποιημένων ατομικών και συλλογικών σχεδίων |

Ο Παντελής Φλατσούσης, συνεχίζει - μετά το "Εθνικό ντεφιλέ" και τη "Λάθος χώρα" - να διερευνά τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας. Το κείμενο της παράστασης συνδιαμορφώνεται με την συμμετοχή του κοινού, ενώ όπως σημειώνει ο ίδιος ο σκηνοθέτης: "Κύριος στόχος πρόκειται να είναι η δημιουργία μίας παράστασης μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας. Ταυτόχρονα μέσω της χρήσης νέων τεχνολογιών, τόσο στο παραστασιακό κομμάτι, όσο και στην κατασκευή της γίνεται η απόπειρα να θεματοποιηθούν ερωτήματα, σχετικά με την σχέση τεχνολογίας και θεατρικής τέχνης, που τέθηκαν από την συγκυρία της πανδημίας: Ποιο θέατρο ανταποκρίνεται στις ανάγκες του σύγχρονου θεατή; Πώς έχει τροποποιήσει την θεατρική τέχνη η ολοένα και αυξανόμενη προσφορά, πρωτότυπου και μη, παραστασιακού υλικού μέσω διαδικτύου;

Μια παράσταση της ομάδας elephas tiliensis

Περίοδος παραστάσεων: Σάββατο 26 Μαρτίου - Τρίτη 19 Απριλίου 2022

| Το σπουδαίο έργο Η Νύχτα της Κουκουβάγιας του Γιώργου Διαλεγμένου, ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες δραματουργούς |

Μια παράσταση-αλληγορία για τη ζωή και τον θάνατο, σκληρή και σαρκαστική, για την αναπόφευκτη στιγμή που κάθε άνθρωπος αντικρίζει το σκοτάδι του παρελθόντος του· για την κάθαρση που το σκοτάδι φέρνει στο παρόν του.

Η Νύχτα της Κουκουβάγιας των Elephas tiliensis εστιάζει στην Παύση μέσα στον χρόνο, στη στιγμή που ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με τις επιλογές και τις ενοχές του, στη στιγμή που αναστοχάζεται για να επουλώσει το τραύμα του παρελθόντος και διεκδικεί ένα ζωντανό παρόν. Μια παράσταση που καλεί τους θεατές να αναλογιστούν τον εαυτό τους στην κρίσιμη στιγμή, στο κρίσιμο Τώρα, να ορίσουν τον τρόπο που στέκονται απέναντι στο διαφορετικό, στο «μη κανονικό», στη δική τους «Πελαγία», σε αυτό που παρεκκλίνει των καθημερινών συμβάσεων που αφαιρούν, μέρα τη μέρα, τη σάρκα και το αίμα της ζωής τους. Μιας ζωής στην οποία συχνά καταλήγουμε απόντες, ως άλλοι Ίωνες. Ο θάνατος εδώ δεν είναι το τέλος, όπως, κατά τον συγγραφέα, η τελική τελεία δεν δηλώνει και το οριστικό κλείσιμο του έργου.

Μια παράσταση της ομάδας elephas tiliensis

Περίοδος Παραστάσεων:: Δευτέρα 3 Ιανουαρίου - Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2022

| ελεύθερη μεταφορά από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Μισέλ Ουελμπέκ |

Ο ήρωας του έργου, ο Φλοράν, ανώτερο στέλεχος στο γαλλικό Υπουργείο Γεωργίας, εκπαιδευμένος να δομεί τεχνοκρατικά τη ζωή του και να κυριαρχεί στη φύση, στέκεται ηττημένος απέναντι στο μεγαλείο της οδηγούμενος στην κατάθλιψη και τη συναισθηματική στειρότητα. Στα 46 του μόλις χρόνια, μια σκέψη καρφώνεται στο μυαλό του: “Έτσι είναι πλασμένοι να ζουν οι άνθρωποι;”. Η νιότη του τελειώνει με τον τρόπο που η παγκοσμιοποίηση αποτελειώνει τη γεωργία και την κτηνοτροφία της Ευρώπης.

Η Σεροτονίνη των Elephas tiliensis απομονώνει τη στιγμή που η ευτυχία διαφεύγει. Αντλώντας υλικά από το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη μουσική και το stand up, ο Δημήτρης Αγαρτζίδης και η Δέσποινα Αναστάσογλου δημιουργούν την πιο βαθιά υπαρξιακή τους παράσταση, μια ανθρώπινη εγκατάσταση για έναν κόσμο εγκατάλειψης χωρίς αλληλεγγύη, με μεταλλαγμένα προϊόντα και μεταλλαγμένους ανθρώπους. Αρκεί άραγε να πιστεύει κανείς στην αγάπη, για να πάψει να καταστρέφει κάθε της μορφή;

Μια παράσταση της ομάδας RMS MATAROA

Περίοδος Παρααστάσεων: Δευτέρα 6 - Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2021

Η ομάδα του RMS MATAROA αποτελείται από τους Μάνο Βαβαδάκη, Στέλλα Βογιατζάκη, Χαρά – Μάτα Γιαννάτου, Κατερίνα Ζησούδη, Κατερίνα Παπανδρέου και Κωνσταντίνο Πλεμμένο. Συνεργάτες και φίλοι από το 2013, αποφάσισαν να συγκροτήσουν έναν σταθερό πυρήνα, μια καλλιτεχνική συντροφιά με κοινούς στόχους, αναζητώντας ένα συλλογικό τρόπο καλλιτεχνικής δημιουργίας, για ένα αύριο ανθρωποκεντρικό κι ένα θέατρο το οποίο απολαμβάνει μεγαλύτερη ελευθερία.

Τα Χριστούγεννα του 1945, 140 περίπου νέοι καλλιτέχνες και επιστήμονες επιβιβάζονται, με πρωτοβουλία του διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Οκτάβιου Μερλιέ και του υποδιευθυντή του Ροζέ Μιλλιέξ, στο πλοίο Ματαρόα, που στα πολυνησιακά σημαίνει «γυναίκα με μεγάλα μάτια». Ξεκινούν ένα ταξίδι σωτηρίας, μακριά από τον εμφύλιο πόλεμο που μαίνεται στην Ελλάδα. Το πλοίο πιάνει λιμάνι στον Τάραντα της Ιταλίας και η «Υποτροφιάδα» συνεχίζει μέσα σε αντίξοες συνθήκες το ταξίδι της με τρένο, μέχρι το πολυπόθητο Παρίσι. Οι επιβάτες του ταξιδιού, μεταξύ άλλων ο Κορνήλιος Καστοριάδης, η Έλλη Αλεξίου, ο Κώστας Αξελός, η Μάτση Χατζηλαζάρου κ.α. με τη μετέπειτα λαμπρή πορεία τους, έδωσαν στο ταξίδι αυτό μυθικές διαστάσεις, ταυτίζοντάς το με την έννοια της επιτυχίας.

Αυτό το πλοίο – θρύλος, που χάρισε το όνομά του στην ομάδα μας, γίνεται αφορμή για την επαναπροσέγγιση ενός ιστορικού γεγονότος μέσα από τις αφηγήσεις των πρωταγωνιστών του, παρουσιάζοντας την ανθρώπινη πλευρά του ταξιδιού. Η παράσταση μάς προσκαλεί να τολμήσουμε την απομάγευσή του, βλέποντας τους επιβάτες του όπως πραγματικά ήταν, νέοι άνθρωποι γεμάτοι όνειρα και ελπίδα, που στάθηκαν τυχεροί και αξιοποίησαν τη σπάνια ευκαιρία που τους δόθηκε.

Μια έκθεση των Τατιάνα Μαυρομάτη & Λώρα Μαραγκουδάκη

Διάρκεια έκθεσης: Παρασκευή 22 Οκτωβρίου - Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2021

Ιστορίες γεωργιανών οικιακών εργατριών στην Αθήνα

Η έκθεση Sunday Women είναι μια απόπειρα να παρουσιαστεί η μεταναστευτική κοινότητα των γεωργιανών γυναικών της Αθήνας μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο του ρόλου τους στο πεδίο της οικιακής εργασίας στα νοικοκυριά της πόλης.

Οι φωτογραφίες της έκθεσης εστιάζουν στη ζωή της γεωργιανής κοινότητας έτσι όπως αυτή ξεδιπλώνεται στον οικιακό χώρο των δικών της σπιτιών. Γυναίκες που μεγαλώνουν μόνες τους παιδιά και δουλεύουν ως φροντίστριες ή καθαρίστριες, γυναίκες που δουλεύουν εσωτερικές και την ημέρα του κυριακάτικου ρεπό επισκέπτονται συγγενείς και φίλες τους, γυναίκες που μόλις έχουν φτάσει στην Ελλάδα ή έχουν μείνει χωρίς δουλειά και φιλοξενούνται.

Τα σπίτια των γεωργιανών γυναικών χαρακτηρίζονται από κινητικότητα και αποτελούν τόπους ενός ευρύτερου μεταναστευτικού δικτύου αλληλοϋποστήριξης και ενδυνάμωσης.

Ο οικιακός χώρος συλλογικοποιείται, ειδικά στην περίπτωση της από κοινού ενοικίασης σπιτιού από γυναίκες που δουλεύουν εσωτερικές.

Ένα μυθιστόρημα μεταμφιεσμένο σε ραδιόφωνο, μουσική, εικαστικά, κινηματογράφο, θέατρο.

Περίοδος παρουσίασης: Δεκέμβριος 2020 - Δεκέμβριος 2021

Για την Θέρος, το μυθιστόρημα «η γραμμή του ορίζοντος» του Χρήστου Βακαλόπουλου αποτελεί εδώ και 5 χρόνια ένα κείμενο - πρόσκληση να αναζητήσει νέους τρόπους και δρόμους της θεατρικής τέχνης. Αποδεχόμενοι αυτή την πρόσκληση, συνειδητοποιήσαμε ότι μια θεατρική παράσταση από μόνη της «δεν θα έστεκε στα πόδια της», κι ότι θα έπρεπε και η ίδια η παράσταση να αποτελέσει μια πρόσκληση για την δημιουργία άλλων καλλιτεχνικών έργων. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα των «Μεταμφιέσεων»: το μυθιστόρημα μεταμφιέζεται σε παράσταση και αυτή με τη σειρά της μεταμφιέζεται σε ραδιοφωνική εκπομπή, σε έκθεση, σε ταινία, σε μουσική.

Ραδιοφωνικοί παραγωγοί, εικαστικοί, κινηματογραφιστές, μουσικοί, λογοτέχνες και μελετητές προσκαλούνται από την Εταιρεία Θεάτρου «Θέρος» να δημιουργήσουν έργα βασισμένα στο μυθιστόρημα του Βακαλόπουλου, «η γραμμή του ορίζοντος». Στο πλαίσιο των «Μεταμφιέσεων» πραγματοποιήθηκαν μια σειρά ραδιοφωνικών εκπομπών, μια ομαδική έκθεση, κινηματογραφικές προβολές και μουσικά live sessions με στόχο την δημιουργία ενός μωσαϊκού, ικανού να αποτυπώσει την θεματική και μορφική πληθωρικότητα του εμβληματικού βιβλίου του Χρήστου Βακαλόπουλου.